Vandaag begonnen we de dag met een klassikale impressie. Ik had de optische ilussies die de kleuters hadden getrokken afgedrukt. Hierbij had ik ook nog eens foto's van internet erbij gehaald (Parijs: eifeltoren, Cairo: piramides,...). Zo kon ik nog eens concreet bij de kleuters na gaan wat zij ondervinden bij het zien van deze foto's. Het blijft voor hen nog steeds zeer fanscinerend en speciaal hoe deze optische ilussies kunnen zijn. Ondanks we er nu al twee dagen mee gewerkt hebben, merk ik dat ze er zeer geboeid naar kunnen blijven kijken. De foto's die de kleuters hiermee hadden getrokken in de week, had ik afgedrukt. Ik hield met de kleuters een gesprek en probeerde de foto samen met hen zo goed mogelijk te analyseren. Doordat ze de activiteit al enkele keren hebben mogen proberen, begrijpen ze wel het perspectief hoe de foto is gemaakt. Maar het resultaat van de foto's blijven ontzettend boeiend om te bekijken. Vervolgens legde ik de link met de foto's die er zijn afgedrukt. Ik had mijn printer mee naar school genomen en had deze in de kring geplaatst.
Ik vroeg aan de kleuters of ze wisten wat dat apparaat kon doen. De helft van de kleuters kende het van thuis. Ze wisten dat je hiermee foto's kunt afdrukken. Ik bevestigde dit ook. Hierna vertelde ik de kleuters dat je ook foto's met dat apparaat kon trekken. Dat begrepen ze niet. Tot één kleuter uit het niets toch een goed antwoord gaf. Hij probeerde uit te leggen dat je bijvoorbeeld een foto meermaals kunt doen afdrukken. Hij wou de link leggen met het maken vaan een kopie. Hij kwam niet op het woord kopie. Wel knap dat deze kleuter het wist. We deden het kopieerschermpje omhoog en ik liet zien wat we hiermee kunnen doen en hoe het werkt. Sommige kleuters vonden het toch nog wat raar. Ik had dus ook enkele foto's meegebracht van mezelf, toen ik mijn hoofd onder dit kopieerapparaat gelegd heb. Ze vonden het grappig. Ik vertelde hen wel dat als je zoiets doet, je aardig goed moet opletten voor je ogen. Er schijnt een laserlampje heen en weer. Datgene maakt de kopie van je en probeert je te onthouden. Ik zei dat je best je ogen sluit, want dat dat lampje niet zo goed is voor de ogen. Hierop reageerden enkele kleuters geschrokken. Ze waren bang dat ze hiervan blind zouden worden. Ik stelde hen gelukkig gerust en legde duidelijk uit hoe ze hiermee te werk kunnen gaan en dat je gewoon je ogen moet sluiten.
Ik vroeg aan de kleuters of ze wisten wat dat apparaat kon doen. De helft van de kleuters kende het van thuis. Ze wisten dat je hiermee foto's kunt afdrukken. Ik bevestigde dit ook. Hierna vertelde ik de kleuters dat je ook foto's met dat apparaat kon trekken. Dat begrepen ze niet. Tot één kleuter uit het niets toch een goed antwoord gaf. Hij probeerde uit te leggen dat je bijvoorbeeld een foto meermaals kunt doen afdrukken. Hij wou de link leggen met het maken vaan een kopie. Hij kwam niet op het woord kopie. Wel knap dat deze kleuter het wist. We deden het kopieerschermpje omhoog en ik liet zien wat we hiermee kunnen doen en hoe het werkt. Sommige kleuters vonden het toch nog wat raar. Ik had dus ook enkele foto's meegebracht van mezelf, toen ik mijn hoofd onder dit kopieerapparaat gelegd heb. Ze vonden het grappig. Ik vertelde hen wel dat als je zoiets doet, je aardig goed moet opletten voor je ogen. Er schijnt een laserlampje heen en weer. Datgene maakt de kopie van je en probeert je te onthouden. Ik zei dat je best je ogen sluit, want dat dat lampje niet zo goed is voor de ogen. Hierop reageerden enkele kleuters geschrokken. Ze waren bang dat ze hiervan blind zouden worden. Ik stelde hen gelukkig gerust en legde duidelijk uit hoe ze hiermee te werk kunnen gaan en dat je gewoon je ogen moet sluiten.
Vervolgens begon het keuzeproces en wou ik de test aangaan. Ik zorgde voor een begeleide activiteit met de printer. Maar als gauw werd duidelijk dat ze hier zelfstandig goed mee over weg konden. Toch bleef ik er bij als begeleiding zodat ik de foto's die ze afdrukten kon analyseren met hen.
Opvallend was dat ik eerst enkel wit papier uit mijn printer kreeg. Ik begreep er helemaal niets van. Ik had een beetje schrik dat het misschien te maken had met het feit dat ik die printer van mijn kot tot in de school in een koffer heb gezwierd en die misschien door de schokken vernield was? Ik kreeg geen beeld op mijn blad. Ondertussen liet ik de kleuters toch maar hun hoofd of een voorwerp erop leggen en experimenteren met de knoppen. Terwijl was ik op de computer aan het uitvissen wat er scheelde. Nadien toch voor de zekerheid de cartriges eens nagekeken met de kleuters. Ook zij vonden dit hartstikke boeiend. Ik had de inktpotjes nog eens geruit gehaald en er terug ingeklikt. Het papier hadden we ook nog eens goed nagekeken. Nu bleek dat er stukjes papier vast zaten onder de cartiges. In elk geval, het maakt niet uit, want plots werkt de inkt WEL. Maar de eerste keren kregen we geen zwart/wit kopies, ook geen kleur, maar heel vreemde kleuren er uit (zie fotoweergave). Dat was echt wel heel bizar, maar tegelijkertijd was het zelfs niet erg. Het was ontzettend mooi. Toen werd ik toch wat nerveus van die printer en heb ik uiteindelijk nieuwe inkt cartriges ingedaan. Wat bleek achteraf? De inkt was zo goed als op. Het was dus een beetje een combinatie van vanalles (zwart/wit; kleuren en vreemde kleuren).
De activiteit was een absolute topper. De kleuters kregen maar niet genoeg van deze activiteit. Eerst liet ik hen gewoon experimenteren met de printer en had hen snel en kort uitgelegd hoe dat werkt en op welke knopjes ze steeds moeten drukken.
Ik had de printer op een stoel gezet en voor de printer twee krukjes waar de kleuters op konden zitten. Ik heb dit ook gefilmd voor mezelf (zie filmweergave). Ongelooflijk tof om te zien hoe de kleuters hier mee te werk gingen. Ook hoe ze samen zochten naar alternatieven om zichzelf in of met kleuter, met of zonder voorwerp te fotografen via het kopie apparaat.
Ze waren ook steeds op zoek naar nieuwe grappige bewegingen en bepaalde gezichtsuitdrukkingen op de foto. Ik denk dat dat ook kwam omdat ze mijn voorbeeldfoto's zagen liggen en deze wouden nabootsen. Ze liepen ook rond in de klas om foto's aan mekaar te laten zien. Zo fier waren ze erop. Met de kleuters ging ik ook in gesprek over hun foto, zo had je bijvoorbeelde bewegende of half bewegende foto's. Hoe komt dat? Waarom zou dat zijn? Was je te snel met bewegen? Of lag je niet goed? De foto's spreken in elk geval boekdelen. Ik ga met de resultaten van de foto's hier ook een boekje van maken, zodat ze vanaf volgende in de boekenhoek hier naar kunnen kijken.
Opvallend was dat ik eerst enkel wit papier uit mijn printer kreeg. Ik begreep er helemaal niets van. Ik had een beetje schrik dat het misschien te maken had met het feit dat ik die printer van mijn kot tot in de school in een koffer heb gezwierd en die misschien door de schokken vernield was? Ik kreeg geen beeld op mijn blad. Ondertussen liet ik de kleuters toch maar hun hoofd of een voorwerp erop leggen en experimenteren met de knoppen. Terwijl was ik op de computer aan het uitvissen wat er scheelde. Nadien toch voor de zekerheid de cartriges eens nagekeken met de kleuters. Ook zij vonden dit hartstikke boeiend. Ik had de inktpotjes nog eens geruit gehaald en er terug ingeklikt. Het papier hadden we ook nog eens goed nagekeken. Nu bleek dat er stukjes papier vast zaten onder de cartiges. In elk geval, het maakt niet uit, want plots werkt de inkt WEL. Maar de eerste keren kregen we geen zwart/wit kopies, ook geen kleur, maar heel vreemde kleuren er uit (zie fotoweergave). Dat was echt wel heel bizar, maar tegelijkertijd was het zelfs niet erg. Het was ontzettend mooi. Toen werd ik toch wat nerveus van die printer en heb ik uiteindelijk nieuwe inkt cartriges ingedaan. Wat bleek achteraf? De inkt was zo goed als op. Het was dus een beetje een combinatie van vanalles (zwart/wit; kleuren en vreemde kleuren).
De activiteit was een absolute topper. De kleuters kregen maar niet genoeg van deze activiteit. Eerst liet ik hen gewoon experimenteren met de printer en had hen snel en kort uitgelegd hoe dat werkt en op welke knopjes ze steeds moeten drukken.
Ik had de printer op een stoel gezet en voor de printer twee krukjes waar de kleuters op konden zitten. Ik heb dit ook gefilmd voor mezelf (zie filmweergave). Ongelooflijk tof om te zien hoe de kleuters hier mee te werk gingen. Ook hoe ze samen zochten naar alternatieven om zichzelf in of met kleuter, met of zonder voorwerp te fotografen via het kopie apparaat.
Ze waren ook steeds op zoek naar nieuwe grappige bewegingen en bepaalde gezichtsuitdrukkingen op de foto. Ik denk dat dat ook kwam omdat ze mijn voorbeeldfoto's zagen liggen en deze wouden nabootsen. Ze liepen ook rond in de klas om foto's aan mekaar te laten zien. Zo fier waren ze erop. Met de kleuters ging ik ook in gesprek over hun foto, zo had je bijvoorbeelde bewegende of half bewegende foto's. Hoe komt dat? Waarom zou dat zijn? Was je te snel met bewegen? Of lag je niet goed? De foto's spreken in elk geval boekdelen. Ik ga met de resultaten van de foto's hier ook een boekje van maken, zodat ze vanaf volgende in de boekenhoek hier naar kunnen kijken.
Mijn zelfstandige activiteit was nog steeds het onderzoeken en analyseren van geluiden. Ik had op mjn computer een powerpoint spelletje in mekaar geknutseld waarbij in de geluidjes en foto's van afgelopen week in een quiz heb gegoten. Ze konden per twee of drie luisteren naar een geluid en vervolgens moesten ze één vinkje zetten bij het bijpassende fotootje. Dit verliep erg goed en ook deze activiteit sprak zeer goed aan. Kleuters hielden onderling ook interactie met mekaar van: hoe is dit geluid, zacht of hard? wie heeft het geluid gemaakt? Ken jij het geluid? Ik hoor jou stem of ik hoor dit en dat.
Deze activiteit trek ik door naar volgende week. Niet iedereen heeft dit kunnen doen en het lijkt me leuk als elke kleuter hier de kans heeft gehad. Ook de geluiden kunnen we moeilijker maken.
Deze activiteit trek ik door naar volgende week. Niet iedereen heeft dit kunnen doen en het lijkt me leuk als elke kleuter hier de kans heeft gehad. Ook de geluiden kunnen we moeilijker maken.
In de namiddag ben ik ook naar buiten getrokken als extra <b>zelfstandige activiteit</b>. Enkele kleuters wouden zo graag nog eens de optische illusie foto's trekken. Dit vonden ze ontzettend leuk en fijn om te doen. Door de activiteit in de week met de fotokadertjes hebben ze meer grip gekregen op hun fototoestel. En kunnen ze al wat beter een gerichtere foto trekken van iets bijvoorbeeld: optische illusies.
Als <b>afsluiter van de dag</b> had ik de kleuters de filmpjes van afgelopen week laten zien. Ze hamerde hier op om dit te doen. Ze hebben er steeds naar zitten vragen en heb ik dit dus ingelast als terugblik moment. Als ik met de kleuters er over spreek dan merk ik op dat ze toch zeer enthousiast zijn over de beelden en geluiden die zij al gemaakt hebben.
Fijne dag, leuke week,...
Bekijk de foto en filmweergave zeker en vast! Blijven toppers voor hen om hierop terug te blikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten