Wij kregen ruim 25 minuten de tijd om onze stage toe te lichten. Hoe hebben we het audiovisueel werken in de kleuterklas ervaren? Hoe zijn we concreet aan de slag gegaan via onze doelen? Welke input had ik als kleuteronderwijzeres en hoe gingen de kleuters hier mee om? Welke proces hebben de kleuters doormaakt?
Ik heb gedurende de periode van dit keuzetraject zeer actief gewerkt op mijn blog. Ik heb voldoende gereflecteerd en zorgde dat ik in orde was met de zaak.
Wat ik wel jammer vond vandaag tijdens de presentatie is dat ik in mijn uitleg toch meer de nadruk had mogen leggen op het inhoudelijke. Ik had mijn activiteiten meer mogen uitdiepen tijdens mijn presentatie. Ik had uit de coachingsdagen begrepen dat deze presentatie nochtans geen opsomming van activiteiten en uitleg mocht zijn. Ik had mijn presentatie meer gericht op hoe ik alles in het algemene heb ervaren, reflecties op mezelf en kleuters. Maar ook hoe ik kijk naar de toekomst.
Hier ben ik dan toch in de mist gegaan. Want het kwam zo eigenlijk over alsof ik tijdens mijn stage niet inhoudelijk ben verder gegaan op mijn activiteiten en mijn leerdoelen.
Als ik de andere presentaties zag, merkte ik dat mede-studenten wel hun activiteiten uitlegde en hierop grondig reflecteerd. Dit onderdeel heb ik niet gedaan.
Ik vind dat jammer en probeer nu via deze reflectie toch hierop terug te blikken en mijn uitleg beter te concretiseren.
Gedurende mijn stage heb ik effectief gestreefd naar een bepaald proces waarin kleuters kunnen experimenteren in de audiovisuele wereld. Ik legde de link naar een vliegtuig omdat mij dit zo ook in de kleuterklas is gezegd dat ik effectief er naar heb proberen streven. Het stijgende vliegtuig was een link naar het stijgende proces dat kleuters hebben meegemaakt.
Binnen het onderdeel beeld (bewegend/stilstaand) is dit zeker en vast gelukt. Toen ik de andere presentaties hoorde, dacht ik meteen: oei, moest ik elke activiteit toch zo inhoudelijk uitleggen.
Ik had dit mis begrepen. Toch kan ik een goed groeiproces aantonen vanuit mijn reflecties op mijn blog. Ik heb net enkele reflecties herlezen en maak hier even een overzicht hoe ik het best had toegelicht tijdens mijn presentatie in plaats van teveel op de theorie in te gaan.
Stilstaand beeld:
- Experimenteerkansen om foto's te trekken en het terugblikken met kleuters op deze foto's. Wat zien de kleuters? Hoe reageren ze op de beelden? Hoe gaan de kleuters met mekaar in interactie bij het zien van de foto's?
Kleuters reageren zeer positief op hun beeldmateriaal. Vaak reageerden ze met: "die schoen is van die kleuter- ik ken dat- ik was toen een boek aan het lezen toen jij een foto kwam trekken". Ze gaan effectief met mekaar in interactie en hebben oog voor detail. Zij zien details op foto waar ik minder aandacht voor heb. Ook emoties komen aan bod tijdens het herbekijken van foto's. De kleuters zeiden dan ook soms: oei, X kijkt boos en er werd ook gelachen.
- Kleuters leren foto's situeren in hun omgeving. Ze schenken aandacht aan de omgeving in de school en de klas. Ik voorzie een activiteit in de klas een zoektocht naar de foto's die zij getrokken hebben. Kleuters reageren hier meteen actief op. Ze weten vrij goed waar ze alles kunnen terugvinden. Het waren foto's gelijk: klinker deur, kraan, fruit poppenhoek, gele kaft juf Sarah kast,...
- Ik voor zie ook de activiteit waarbij kinderen foto's trekken van mekaar zonder het gezicht. Ik druk met hen die foto's af en ga met hen na van wie nu wat is. Hoe goed kunnen kleuters waarnemen. Dit viel ook zeer goed mee. Kleuters hun oogpunt valt vooral op de schoenen. Zij herkennen heel snel kleuters aan de hand van bepaalde kenmerken: bril, schoenen, broek, trui,...
- Ik laat kleuters ook via de webcam op de laptop foto's trekken. Kleuters zien mekaar bezig op de computer en gaan hier met mekaar in interactie. Ze kunnen zelf foto's bewerken. Dit bewerken is niet streven naar een product maar hen laten ervaren en kennismaken met het beschilderen en bewerken van foto's (CyberlinkCam, Paint en Tuxpaint). Dit materiaal liet ik vaak op het einde van de dag zien in klassikale afsluitmomenten. Hier reageerden kleuters altijd positief op. Ze zeiden dan ook bijvoorbeeld: dat ben jij hé die dat zegt, daar is kleuter X, ik zie juf nicky,...
- Vervolgens hing ik optische illusie foto's op in de audiohoek. Ik wou dit ook met de kleuters nastreven. Ik weet dat er toen heel wat reacties naar boven kwamen als ik mijn reflectie herlees. De kleuters reageerden toen bijzonder vreemd in het begin. Er waren wel al twee kleuters die de eifeltoren gezien hadden. Juf Sarah vond het goed dat ik deze foto's gepost had in de audiohoek. Met kleuters zijn we gaan nadenken over hoe nu die foto's er zo kunnen uitzien. Waarom staat die persoon die toren om te duwen? Hoe zou dat kunnen? Is die eifeltoren echt zo groot als het meisje dat er langs staat? Ik weet dat ik zelf een foto van mij had laten zien bij de piramides in Egypte. Uiteindelijk zijn de kleuters tot de conclusie beginnen te komen dat deze gebouwen ver weg van hun staan. Maar dat het op de foto wel een beetje lijkt alsof het echt is. Ik ben toen met de kleuters ook dit gaan uitproberen. De eerste keren verliep dat niet al te goed, maar achteraf begon het te beteren. Aangezien ze al veel met het fototoestel hadden gewerkt konden er enkele kleuters de grip op het toestel goed aanhouden.
- Ook heb ik met de kleuters een activiteit gepland om zo stilstaand mogelijk een foto te leren maken. Vanuit fotokadertjes uit karton moesten ze zich goed richten op het vakje in dat kartonnen fotokadertje. Vandaaruit moesten ze een foto trekken van iets. Hier was mijn doel de kleuters nog meer bewust te laten worden van het beeld dat ze gingen fotograferen.
- Het inbrengen van de printer had ook een doel om te kijken hoe kleuters hierop zouden reageren. Zouden ze doorkrijgen dat je hiermee ook foto's kunt trekken? De reactie hiervan het eerste moment was zeer verbazend. Ik weet ook dat de kleuters niet meteen positief hierop reageerden. Ze vonden het eerder biza en gek. Toen ik het voordeed, begonnen ze er al wat meer in te komen. Volgens mij hadden ze schrik hiervan. Ik weet dat kleuters ook grappig reageerden op de lasersstraal in de printer. Ik had hen gezegd dat ze hun ogen moesten sluiten. Enkelen onder hen hadden bang dat ze dan niets meer gingen zien als ze naar die straal zouden blijven kijken. Deze activiteit vonden ze leuk omdat ze het ook weer zelfstandig konden bedienen EN hiermee samen kon bespreken wat ze gedaan hebben om die foto te verkrijgen. Zo waren er kleuters die per twee samen een foto maakte. En er bijvoorbeeld een ring tussen plaatste. Achteraf bekeken hebben ze hier wel communicatie gevoerd met mekaar.
Naar aanleiding van deze leuke foto's kon ik met kleuters ook gaan nadenken wie ze zien op de foto. De afgedrukte foto's waren wazig en grijs soms. Waardoor niet altijd duidelijk was welke kleuter het nu had gedaan. Hierop kan je samen de foto met kleuters gerrichter gaan kijken. Zien we de ogen? Hoe zien die eruit? Zou het een jongen of een meisje zijn? Aan wat zouden we kunnen zien? Ik niet de foto's van de kleuters achteraf samen op basis van hoe zij het willen. Ze verdelen enkele pakketjes op basis van de personen die zij erop zien. Kleuters waren dus bezig met het bekijken van deze prent en grondig na te gaan wie ze hierop zien. Ze kijken daardoor ook veel gerichter!
Bewegend beeld:
- Hierin heb ik kleuters vooral zelf beeldmateriaal laten opnemen. Ik heb kleuters laten experimenteren met deze camera en en filmpjes laten opnemen. De kleuters vonden het leuk om vanalles te filmen. Ze waren ook steeds kinderen aan het opzoeken die dan iets vertelden in de camera of begonnen te zingen. Na deze activiteit bekeek ik met hen ook de filmbeelden op de computer. Hier keken ze ontzettend graag naar. Opvallend dat kleuters ook konden situeren vanuit beelden wat zij gefilmd hebben. Zo was er soms onderlingen interactie waar bij twee kleuters beweren dat een bepaald filmpje van één van hen twee is. Dat is dan wel leuk om te horen.
- Kleuters filmden ook vaak situaties die zich in de klas voordeden: juf Nicky die boos werd op een kleuter, dramatisch spel in de poppenhoek,...
- ...
Toekomstgericht: ik had op termijn van het einde van deze stage misschien ook wat meer aandacht ogen schenken aan het beeldende aspect waarin er bijvoorbeeld een verhaald werd opgenomen. Ik heb spijt dat ik dit niet gedaan heb.
Geluid:
- Bij geluid ben ik vertrokken vanuit het eerst waarnemen van geluid. Hier integreerden ik geregeld klassikale momenten rond zen (kort). Kleuters reageerden hier in het begin niet erg positief/gunstig op. Ze vonden het eerder lachwekkend en bizar. Uit mijn reflecties gebleken waren de kleuters in het begin ook onrustig. Ze wisten eigenlijk niet wat het opzet was van zulke activiteit. Ik moet toegeven dat ik de tweede keer er een heel andere wending aan had gegeven. Ik zorgde voor beter geluidsmateriaal (relaxation music nature). Dit sprak de kleuters wel effectief aan. Hier waren ze dor geinspireerd omdat ze het geluid ergens kennen (bossen). Op termijn van deze activiteit drie keer te doen hebben de kleuters al beter concentratie gericht op dit zen moment.
- Ik heb ook met hen tijdens klassikale impressies of activiteiten stil gestaan bij het geluid in de klas. Zo zorgde ik bijvoorbeeld al eens voor een opnamemoment in de klas als iedereen er is, maar ook op het moment dat het speeltijd is. Wat horen kleuters dan? Ze hoorden dat de druppels uit een kraan komen die vanuit de berging kwam.
- Via geluidsrecorders hebben kleuters ook geluiden opgenomen. Vaak gingen ze hier ook in interactie met mekaar (zie filmpje reflectie). De kleuters reageerden bijvoorbeeld als de microfonen waarmee ze aan het opnemen waren mekaar raakten. Ze horen mekaar ook luider spreken als ze dicht bij mekaar stonden via de geluidsrecorder. Dit was wel grappig om te zien.
- Via een CDROM van Ferre Laevers over geluid en beeld bied ik in de computerhoek hen ook dit spel aan waar kleuters leren kennis maken en op zoek gaan naar geluiden bij de bijhorende prent. Deze activiteit sloeg zeker en vast aan omdat kleuters meningen delen over geluiden. Sommige geluiden waren herkenbaar, anderen minder. Hierdoor onstaan meningsverschillen en gaan kleuters met mekaar in interactie of werken ze samen dit samen uit.
- Klassikaal ben ik met de kleuters ook stil beginnen staan bij de geluiden die zijn opgenomen. Maar dit verliep niet altijd prima. In individuele groepjes na de activiteit in de audiohoek wel. Maar als ik dit klassikaal deed was het toch moeilijk. Dit door gebrek aan het te weinig aanbieden en uitdiepen van deze activiteit. Als ik dit gedaan had, waren ze misschien allemaal meer op weg om geluid te analyseren. Mocht ik het opnieuw doen, zou ik me enkel richten op één onderdeel: beeld of geluid.
